نقد و بررسی بازی One Punch Man: A Hero Nobody Knows
سایتاما، قهرمانی که تنها نیاز است مشتش را به صورت حریفش روانه کند تا او را به درک واصل کند. کسی که قدرت مبارزهاش هیچ معادلی ندارد و بدون اغراق قدرتمندترین مرد جهان است. او مدت زیادی مشغول مبارزه با بیگانگان و هیولاهای متجاوز به زمین بوده است; اما با آرام شدن اوضاع مدتی است دیگر آن یکهتاز سابق نیست و کاملا هویت خود را فراموش کرده است. بگذارید اینگویه بگویم که او تا حدی سبک زندگیاش را تغییر داده که اکنون بیشترین نگرانیاش تخفیفات بازار و پیدا کردن یک شغل آبرومند است تا از بین بردن تهدیدهای جهان! او به قدری از جهان منزوی شده که مردم فکر میکنند او یک بیچاره بیفایده است. اما طولی نمیکشد تا سایتاما متوجه تغییراتی در اطرافش میشود. تغییراتی که باید بیدارش کنند و میکنند. او باید به هوش آید; باید بفهمد کیست و مشتهایش را گره کند به سمت دشمنان سرزمین و مردمش.
خوشبختانه از حیث شخصیتپردازی شخصیت اصلی بازی،سایتاما، مشکل خاصی دیده نمیشود. تقریبا در بیشتر نقاط داستانی انگیزه مناسب بنا بر داستان در او میبینیم و کم پیش میآید رفتارهای عجیب و غریب از خود نشان دهد. این در مورد شخصیتهای فرعی هم تا حدی صدق میکند و اصولا شخصیتهای فرعی که اکثرا هم دوستان سایتاما هستند که در این راه کمکش میکنند تا دشمنانش را شناسایی کند، به خوبی اسخته و پرداخته شدهاند. به عنوان یکی از آنها بسیار نقش کلیدی دارد و در اکثر نقاط داستانی به او کمکهای خوبی میرساند و البته در طب مراحلی فرعی میتوانید او یا کاراکترهای فرعی دیگر را بهتر بشناسید; اما آنچیز که واضح است اکثریت بار داستان بر روی دوش خود سایتاماست و بقیه صرفا نقش تکمیلی دارند و طوری نیست که مانند عنوانی مثل Persona شاهد چندین نقش اصلی و قوی باشیم.
عنوان One Punch man: A hero no Body Knows چند روزی است که برای کنسولهای نسل هشتم منتشر شده است. عنوانی که مانند بسیاری از انیمههای دیگر آمده است تا بگوید میتواند علاوه بر جهان انیمه در جهان بازیها هم حرفی برای گفتن داشته باشد. اما نتیجه چه شده؟ بازی توسط Spike Chunsoft منتشر و توسط ناشر بسیاری از بازیهای انیمه یعنی Bandai Namco منتشر شده. این که One Punch Man در دنیای انیمه موفق است شکی نیست; اما در جهان بازیها چطور؟ در ادامه نقد و بررسی بازی با من و گیمفا همراه باشید.
شاید برایتان سوال باشد که خب این پروتاکونیست که انقدر قوی است دیگر چه حذابیتی برای نبردها و داستان میماند؟ خوشبختانه سازندگان برای آن چاره خوبی اندیشیدهاند. داستان بازی ابتدای راه Saitama را روایت میکند و هنوز به ان قدرت کامل نرسیده. به همین دلیل در بسیاری از اوقات حتی به کمک دوستانش هم در مبارزات نیاز دارد و هنوز راهها دارد تا تبدیل شدن به سایتامای بیرقیب انیمه. در این حین داستانهایی موازات داستان اصلی هم روایت میشود که در کنار قدرتمند شدن تدریجی سایتاما اتفاق میافتند و به بازی جذابیتهای خاصی میدهند.
گیمپلی بازی شامل انجام ماموریتهای شهروندان و رهایی یافتن آنها از خطر، آپگریدکردن قدرتهایتان و در نهایت به دست آوردن پوینت برای ادامه دادن ماموریتهای داستان اصلی میباشد. در واقع ماموریتهای فرعی شباهت خاصی به Assassin’s Creed Odysse دارند و انجام دادن آنها بر خلاف اسمشان برای به دست آوردن امتیاز لازم برای پیشبرد داستان اصلی ضروری است. اولین ضعف گیمپلی همینجا خود را نشان میدهد; تکراری شدن یازی از تعدد ماموریتهای اجباری فرعی. واقعا این قسمت لازم نبود در بازی به این صورت باشد و چقدر خوب میشد اگر مانند بهترین بازی انیمهای تاریخ، Persona 5، ماموریتهای فرعی در بازیها واقعا فقط فرعی و اختیاری باشند و به زور اجبار به گیمر خورانده نشوند.
مبارزات بازی قطعا درخشانترین قسمت بازی است. این بخش به صورت مبازات ۳VS3 و Tag battle انجام میشوند و صادقانه میگویم کیفیت آن مرا شگفت زده کرد. وفتی وارد اولین مبارزه خودم شدم و دیدم تا این حد روی جزئیات مبازات کار شده و ضربات Finisher چقدر شبیه انیمه طراحی شده کنجکاو شدم و جواب هم پیدا کردم. سرپرست بخش مبازات بازی همان طراح مبارزات انیمه میباشد و به همین دلیل است که کاملا روح انیمه در بازی اخساس میشود. در بخش مبارزه شما ازادی عمل زیادی دارید و میتوانید در یک محیط ۲٫۵ بعدی و بعضا ۳ بعدی کاملا آزادانه حرکت کنید و فنهایتان را احرا کنید. تنوع کمبوها بسیار بالاست و باید سعی کنید در مبارزات ابتدایی قلق بازی دستتان بیاید که در مبارزات بعدی و نسبتا سخت بازی به مشکلی نخورید. از نکات درخشان این بخش هم افکتهای خوب طراحی شده برای آن است که خشونت بازی را به خوبی به تصویر میکشد( هرچند لحظهای هم قابل مقایسه با Mortal Kombat نیست)
شما در ول بازی به جز مبارزه، میتوانید آپارتمان خود را طراحی کنید، شخصیت را با لباسها و موهای مختلف شخصیسازی کنید،در نقشه بازی گشت بزنید و حتی با Social System طراحی شده برای بازی با قهرمانان انیمه دوست شوید و رابطه خود را با انها افزایش دهید. اما از آنجایی که این سیستمها چندان متوع طراحی نشدهاند نمیتوانند جلوی تکراری شدن بازی را بگیرند و در اواخر بازی برای جمعآوری امتیاز برای پیشبرد داستان حالت Grind پیدا میکند و شاید محبور شوید چندین بار مبارزات را انجام دهید. One Punch Man همانطور که از اسمش پیداست باید هم تمرکز اصلیاش روی مبارزه باشد; اما چه حیف که با یک سیستم ناکارآمد روند بازی را به کام گیمر تلخ میکند. در اینجا لازم است به هوش مصنوعی ضعیف بازی هم اشاره کنم که گاها موجب حرکات عجیب دشمنان میشود و واقعا در حد یک عنوان نسل هشتمی نیست.
کیفیت بصری بازی مناسب یک عنوان نسل هشتمی نیست. کیفیت تکسچرها کاملا در حد نسل قبل هستند و حتی گرافیک هنری چشمنوازی هم ندارند و رنگبندیها بعضا مناسب نیستند. نورپردازی و سایهزنیها معمولی هستند و نکته قابل تحسینی در خود ندارند. از حیث مشکلات فنی هم بازی تعریفی ندارد و فریم ریت بازی در مبارزات پرافکت و شلوغ گاها افت میکند. اگر بخواهم روراست باشم بخش اعظم و شاید اصلی مشکلات بازی همین بخش است و چه حیف که سازندگان با تاخیر این مشکلات را برطرف نکردند.
صداگذاری و موسیقی بازی خوشبختانه در سطخ مناسبی هستند. کیفیت صدای شخصیتها بسیار خوب است و در بعضی از صداگذاران انیمه استفاده شده. موسقی بازی هم به تناسب زمان و موقعیت به خوبی ریتم خود را عوض میکند و چه در مبارزات و چه در گشت و گذار در شهر شاهد یک موسیقی مناسب و تاثیرگذار هستیم. آدرنالین شما به خوبی در مبارزات به لطف موسیقی خوب بازی افزایش خواهد یافت و بازی را در این امر باید تحسین کرد.
بیشتر بخوانید :
- دروازهبان نامرئی FIFA 21 از ورود توپ به دروازه جلوگیری میکند
- بتای عمومی Resident Evil Re:Verse هماکنون برای دانلود در دسترس است
- کنسول پلیاستیشن ۵ در پردازش محتوای SDR مشکلاتی دارد
- شایعه: جزئیات جدیدی از Battlefield 6 فاش شد
- پیش نمایش ویدیویی Far Cry 6؛ نبرد با دیکتاتور
{{ com.content }}
{{ com.create_at }} پاسخ دادن شما به عنوان مدیر اگر مایل به حذف هستید کلیک کنید{{ ans.content }}
{{ ans.create_at }} شما به عنوان مدیر اگر مایل به حذف هستید کلیک کنید