وقتی صحبت از یکی از خلاق‌ترین نویسنده‌های دنیای سینما و یکی از خلاق‌ترین کارگردان‌های حاضر در جهان هنر هفتم به میان بیاید و این دو اسم در کنار هم قرار بگیرند، ابدا عجیب نیست که با فیلمی مواجه شویم که از شدت تازگی، لیاقت دریافت صفاتی چون تعریف‌کننده و خلاق را به معنی واقعی کلمه داشته باشد. Being John Malkovich که نتیجه‌ی همکاری چارلی کافمن به عنوان نویسنده‌ی فیلم‌نامه با اسپایک جونز در قامت کارگردان است و نخستین فیلم بلند کارگردانی‌شده توسط این هنرمند خارق‌العاده به حساب می‌آید، به دل دنیای خیالات آدم‌ها می‌زند و معانی گوناگونی مانند تعریف زندگی کردن به عنوان فردی دیگر و تجربه‌ی نفس کشیدن با بدن دیگر انسان‌ها را که احتمالا تک‌به‌تک‌مان حداقل یک بار تصورش کرده‌ایم، زیر ذره‌بین می‌برد.

کاراکتر اصلی داستان فیلم، پس از رفتن به محل کار تازه‌اش در طبقه‌ی هفت و نیم یک ساختمان که حتی رسیدن به آن هم پیچیدگی‌های عجیب و خنده‌آور خودش را دارد، متوجه می‌شود که درون محل کارش دریچه‌ای قرار گرفته که اگر داخلش شود و به انتهای آن برود، می‌تواند برای چند دقیقه وارد ذهن جان مالکوویچ (بازیگر معروف و شناخته‌شده‌ی سینمای آمریکا) بشود و به جای او زندگی کند! «جان مالکوویچ بودن»، فارغ از این سناریوی خلاقانه که البته پس از پیدا شدن دریچه توسط دیگران و اشغال شدن دیوانه‌وار ذهن مالکوویچ به حدی از جنون می‌رسد که اصولا شاید کمتر فیلمی در تاریخ سینما حتی مشابهِ آن را یدک بکشد، به این دلیل تبدیل به اثری کالت و محبوب و فانتزی‌درامِ کمدی‌محور معرکه‌ای شده است که در فضای مفرح و لبخندهای توقف‌ناپذیری که به خاطر شدت عجیب بودنش تقدیم بیننده می‌کند، هرگز دست از کند و کاو مفاهیم گوناگون حاضر در داستان برنمی‌دارد و دائما قدرتمندانه‌تر از قبل، به بررسی تماتیک مفهوم هویت و معنی زندگی انسان به عنوان موجودی به خصوص می‌پردازد. جان مالکوویچ، کامرون دیاز، جان کیوزاک و کاترین کینر که برای بازی در این فیلم نامزدی دریافت جایزه‌ی اسکار را هم به دست آورد، به عنوان بازیگران نقش‌های اصلی فیلم بی‌اشکال ظاهر می‌شوند و در پرداختِ مفاهیم قرارگرفته درون فیلم‌نامه‌ی کافمن و فلسفه‌سرایی‌های تصویرمحوری که فقط از قاب‌بندی‌های اسپایک جونز برمی‌آیند، هرگز به در بسته نمی‌خورند. Being John Malkovich که چارلی کافمن و اسپایک جونز را نامزد دریافت جوایز بسیار زیادی در جشنواره‌ها و مراسم‌های سینمایی مختلف مانند اسکار کرد، آن‌قدر فیلم بزرگ، متفاوت، پر دل و جرئت و ناشناخته‌ای به حساب می‌آید که این نامزدی‌ها و جوایز، در برابر ارزش‌گذاری‌های حقیقی‌اش حرفی برای گفتن پیدا نمی‌کنند.

منبع:زمجی